FOWL FACES FOWL FACES

  • Home
  • Thumbnails
  • Cockerels
  • Hens
  • Other Fowl
  • Exhibition
  • Fowl Facts
  • Fowl Films
  • Fowl Book
  • FOWL DOCUMENTATION AND ARTICLES
  • Fowl News (pass-word protected)
  • Contact
  • Links
  • Quotes
  • Links NL
  • Home
  • Thumbnails
  • Cockerels
  • Hens
  • Other Fowl
  • Exhibition
  • Fowl Facts
  • Fowl Films
  • Fowl Book
  • FOWL DOCUMENTATION AND ARTICLES
  • Fowl News (pass-word protected)
  • Contact
  • Links
  • Quotes
  • Links NL

               GREY


         Grey deed haar naam eer aan en was altijd een bescheiden kipje. Ze viel niet echt op tussen haar kleurrijke broertjes en zusjes. De laatste dagen van haar leven zullen we echter nooit vergeten.

In februari 2009 werd Grey erg ziek. Ze had een dikke buik, ademde snel en kreeg diarree. We hebben haar proberen beter te maken met medicijnen en natuurlijke middelen, de details zal ik jullie verder besparen. Maar lukken wilde dat niet echt. En wat doe je in zo'n geval. Meestal stap je naar de dierenarts en vraagt daar naar een laatste spuitje. Soms verloopt dat heel rustig maar soms merk je dat het dier er toch niet klaar voor is. Dus dit keer wilden we het anders.

Grey is tot haar laatste snik bij ons gebleven. Ook al was ze erg verzwakt, mais en een stukje brood  gingen er nog goed in. En alsof ze wist dat het de laatste keer was, stelde ze nog de middag voor haar dood haar fragiele lichaampje blood aan de allereerste zonnestralen van de lente, terwijl de vogeltjes in de tuin vrolijk floten.  Maar toen ging het ineens heel erg snel.




Dit schreef ik een viendin over de laatste momenten van haar leven: "Ik heb gedaan wat je voorstelde. Ik had al een handdoek op haar liggen om haar warm te houden. Ik heb haar erin gerold en terwijl ik op bed lag, lag ze lekker op m'n buik. Ik was bijna in slaap gevallen, toen m'n man  binnenkwam om te kijken of alles wel in orde was. Ik heb haar terug op haar kussentje gelegd naast ons bed. Ze sliep. Ik merkte dat ze wat gedaan had en wilde haar handdoek vervangen. Terwijl ik dat deed zag ik dat ze ging. Ze draaide met haar hoofdje en ineens had ze haar ogen wagenwijd open. Voor enkele seconden en toen gingen ze langzaam weer dicht en weg was m'n bloempje. Heel rustig."

Ik was blij en verdrietig tegelijk. Ik zal ook haar missen. De band wordt zo groot als je zo met haar bezig bent. En juist dan moeten ze je verlaten. Maar ik ben vooral zo ontzettend blij dat ik niet naar de dierenarts ben gestapt voor dat laatste spuitje. Het is allemaal zo rustig gegaan. Zo zou ieder wezen op aarde moeten sterven.

Grey is een Cochin kriel.



   February 2009                                                                                                                                             February 2009


 

  February 2009 


   January 2009                                                                                                                                                   February 2009                                      

<   previous page